این روزها
بر خلاف روزهای اوّل آشناییمان
همچنان که من به تو نزدیک می شوم
تو ز من دور می شوی.
و خوب می دانم
این است رسم طبیعت!
راست می گفت:" در دوران کودکی، هر کسی اول بگوید دوستت دارم، برنده است
و وقتی بزرگ می شویم، آنکه اوّل بگوید دوستت دارم، بازنده است."
امّا انگار فراموش کرده ای،
لاف دوست داشتن را تو می زدی.
همیشه تب تند زود به عرق می نشیند!
و من هم فراموش کرده ام
فراموش کرده ام که دوران کودکی ام
دیگر به پایان رسیده است.
نباید نزدیک شد،
نباید نزدیکی کرد،
باید از دور دستی بر آتش داشت.
فقط یک آتش است که گلستان می شود
فقط یک آتش.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر